- Tι είναι ο αυτοπροσδιορισμός
Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αναφερθεί στην κινησιοφοβία, τον ψυχολογικό και κινητικό φραγμό που δύναται να μας δημιουργηθεί από ένα άσχημο βίωμα ή έναν τραυματισμό, ο οποίος μας έχει καθορίσει σε τέτοιο βαθμό δίνοντας μας την πεποίθηση ότι κάθε δραστηριότητα μπορεί να μας προκαλέσει πόνο ή βλάβη. Τι συμβαίνει όμως όταν μια χρόνια παθολογία – ασθένεια – προβλήματα υγείας επηρεάζουν την καθημερινότητά μας και γίνονται κύριο στοιχείο της ταυτότητάς μας. Να αντιλαμβανόμαστε δηλαδή την ύπαρξη μας πρώτα και κυρίαρχα ως προς την παθολογία μας, παραδείγματος χάριν ως «διαβητικός» ή «καρδιοπαθής» ή «αρθριτικός» κ.α., και έπειτα ως αθλητής, ως επαγγελματίας, ως ενεργό μέλος της κοινωνίας κ.α.. Αυτοπροσδιοριζόμαστε λοιπόν ως προς την παθολογία μας, δίνοντας της ταυτοτικό χαρακτήρα.
- Σχέση με την άσκηση
Πώς αυτό το ταυτοτικό χαρακτηριστικό επιρεάζει τη σωματική μας δραστηριότητα;
Η διαρκής εστίαση στον πόνο μας κάνει συνεχώς προσηλωμένους στα συμπτώματα, κάνοντάς τα μέρος της καθημερινής μας πραγματικότητας. Η προσοχή και η κατανόηση που λαμβάνουμε λόγω της κατάστασής μας, μπορεί πιθανά να μας οδηγήσει σε συναισθηματική επιβεβαίωση. Μπορεί και η χρήση της πάθησής μας ως μέσο και μηχανισμός αποφυγής δυσκολιών ή προκλήσεων, να μας κατευθύνει σε αποφυγή ευθυνών.
Αποφυγή άσκησης: Αν αυτοπροσδιοριζόμαστε ως «χρόνια ασθενής» πιθανά έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε ότι η άσκηση δεν αποτελεί επιλογή για εμάς αποφεύγοντας, φοβούμενοι την επιδείνωση της κατάστασής μας.
Περιορισμένη κινητοποίηση: Αν πάλι αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως αδύναμο, ενδέχεται να μην προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τη φυσική μας κατάσταση.
Υπερβολική προσοχή στους περιορισμούς: Αντί να δεχόμαστε και να εφαρμόζουμε προσαρμογές των ασκήσεων στις δυνατότητές μας, αποφεύγουμε εντελώς τη φυσική δραστηριότητα.
-
Πρακτικά οφέλη στην ψυχολογία
Ποιοί θα είμασταν χωρίς τις παθολογίες μας;
Είναι η ανακατεύθυνση της ταυτότητας εφικτή; Πρέπει αρχικά να αναγνωρίσουμε ότι η ύπαρξή μας δεν είναι η πάθησή μας, ότι είμαστε άνθρωποι με πολλές πτυχές. Η εστίαση αυτή θα μας μετατοπίσει στις δυνατότητες και όχι στους περιορισμούς μας.
Ξεκινώντας με μικρά, θετικά βήματα με προσαρμοσμένη άσκηση και βιώνοντας σταδιακές επιτυχίες, μπορεί να αλλάξουμε την πεποίθηση μας για τις ικανότητές μας.
Δεχόμενοι ψυχολογική υποστήριξη είτε σε συνεργασία με έναν ψυχολόγο ή έναν επαγγελματία άσκησης μπορούμε να βοηθήσουμε στην αλλαγή νοοτροπίας μας.
Με σωστή πληροφόρηση, εκπαίδευση και ενημέρωση για οφέλη της άσκησης, μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη φυσική δραστηριότητα.
Συμμετέχοντας σε κοινότητες και ομάδες ανθρώπων με παρόμοιες εμπειρίες μπορούμε να αντλήσουμε ενθαρρυντικά παραδείγματα και στοιχεία.
- Συμπέρασμα / Takeaways
Ο αυτοπροσδιορισμός μέσω των παθολογιών μας και η κινησιοφοβία μας είναι στενά συνδεδεμένα. Όταν αντιλαμβανόμαστε την ασθένειά μας ως βασικό μας ρόλο στη ζωή, τι πιθανότερο είναι να αναπτύξουμε φόβο για την κίνηση και να περιορίσουμε τις δραστηριότητές μας. Ωστόσο, με τη σωστή υποστήριξη, εκπαίδευση και σταδιακή έκθεση στην άσκηση, είναι δυνατό να αλλάξει αυτός ο φαύλος κύκλος και να ενισχυθεί μια πιο θετική και υγιής σχέση με την κίνηση.
✍️ Γιώργος Φραγκούλης
Ιδρυτής και Head Trainer του Nadi Center. Εξειδικευμένος σε Pilates, Yoga και Functional Training με πολυετή εμπειρία.
➝ Δες το βιογραφικό μου